مناظر زیبای اسفاد

سلامتی بزرگترین هدیه ی الهی

بهترین هدیه پروردگار به انسان چیست؟

در مورد ارزش گذاری نعمت هایی که در اختیار انسان است این سوال مطرح می‌شود که کدام یک از جایگاه برتری برخوردار هستند.

با اندک توجهی در نعمت‌هایی که خدا به انسان ارزانی داشته به روشنی می‌توان به این مطلب دست یافت که همه نعمت‌ها از زیبایی و ارزش خاص بالایی برخوردار هستند؛ چرا که این نعمت‌ها در جهت رفاه و آسایش انسان می‌باشند، تا اینکه انسان روزگار را به سختی و مشقت نگذراند

اما بهترین هدیه پروردگار به انسان سلامتی می باشد 

تا مشقت و سختی نکشیم تجربه مهم این موضوع برایمان شاید روشن نباشد 

پس باید شاکر نعمت های خداوند بخصوص سلامتی که مهمترین هدیه خداوند به انسان است باشیم 

خدایا شکرت 

روزهایی من با عموی خویش گذراندم که  باید تک تک روزها را با قلم زرین نوشت و حک کرد اما روزگار این بزرگ مرد این چنین رقم می زند که امروز باید در بستر بنشیند . و شاید برای من و فردا برای شما باشد . چرا که تقدیر الهی هر چه حکم کند همان می شود . 

داستان 

روزی مردی برای تعمیر ماشینش نزد عمویم امد و بعد از پایان کار وانمود می کرد که پولی ندارد تا دست مزد بپردازد . و چند روزی دیگر می اورد .و ان چند روز هنوز نیامده و این چنین موضوعی بارها و بارها اتفاق می افتاد . 

روزی کاسه ی صبرم سر امد و گفتم این چه رسمی ایست عموی من هر که بیاد بگه پول ندارم که نشد باید هزینه خرج کرد ماشینش را بپردازد . و این مرد بزرگ همچنان به گفتهایم بی اعتنا بود . و وانمود می کرد که شاید ندارد و من  امروز مشکلش را حل می کنم شاید روزی خواهد پرداخت .امروز که بر عمل کرد این مرد می اندیشم می بینم که گذشت از ان مردان بزرگ است .  

از بزرگی و سخاوت این مرد هرچه بگم کم گفتم . 

برای سلامتی تمام مریض ها بخصوص این بزرگ مرد دعا می کنیم . 

 

مرحوم مغفور حاج غلام حسین واحدی اسفاد

درگذشت مرحوم حاج غلامحسین واحدی

 

درگذشت مرحوم حاج غلامحسین واحدی را به خانواده‌های داغدار تسلیت عرض نموده از درگاه خداوند متعال برای آن مرحوم مغفرت الهی و برای بازماندگان صبر و شکیبایی آرزومندم 

مرحوم مغفور میرزا حسینعلی قاسمی اسفاد

چقدر بعضی از باورها سخته 

واقعا نمی شه درک کرد نمی شه نبودشو باور کرد 

به یاد روزهای خوش زندگی باید شاکر باشیم و خداوند رئوف و مهربان را روزی چند دفعه یاد کنیم تا زندگی شیرین را تجربه کنیم 

هر چند که بعضی پیش امدها تقدیر الهی است 

چاره چیه 

روحت شاد دایی عزیزم 

 

تصویری از کودکی تا نوجوانی پدر و فرزندی

 

از راست ابراهیم خالقی  نوزده سالگی 

عرفان خالقی  چهار سالگی 

محمد علی خالقی یازده سالگی 

برادران قاسمی پسر دایی های عزیز من

محمد تقی جعفری پسر ارشد مرحوم حاج محمد حسین جعفری

میر علی صادقی مردی شوخ طبع با گویش محلی غلیظ و پر مایه و بسیار دوست داشتنی

اسفاد اوای زندگی

تصویری زیبا اسفاد قدیم

جوانان قدیم اسفاد (تصویر حداقل باید مال 35 سال قبل باشه )

از راست: آقایان آخوندی ، نجفی ، فردوسی

نشسته بر تنه درخت شاه توت سر قنات (یادش بخیر)

اسفاد قدیم 

شهوت

شنیده اید که گفته شد زنا مکن ،اما هر که با شهوت به زنی بنگرد همان دم در دل خود با او زنا کرده است . پس اگر چشم راستت تو را می لغزاند ان را به در ار و دور افکن زیرا تو را بهتر ات است که عضوی از بدنت نابود گردد تا تمام اعضای بدنت به دوزخ افکند. و اگر دست راستت تو را می لغزاند ان را قطع کن زیرا تو را بهتر ان است که عضوی از بدنت نابود گردد تا تمام اعضای بدنت به دوزخ افکنده شود . 

اگر اسمان و زمین را قبول داری ؟؟؟

 

 

 

 

چشمه ی خشکیده

اسمان در ظلمت 

ابر پوشیده نقاب مشکی 

حوض اب خانه ی ما خالی  ترک زیگزالی 

نردبان در پس دیوار افتاده روی زمین 

سالهاست خوابیده 

کاش یک بار دگر دیوار کوتاه همسایه پیدا بود 

دیوار خانه ی همسایه سنگ سیمانی 

دگر از کاسه ی  اشی که در ان با سس اش نام علی تزئین  بود مهری نیست 

حسرت روزای قشنگ تو خالی 

بغض سنگین نسیم سحری ترکیده بادی نیست ابری نیست 

سبزه های  زیبا خشکیده ژولیده 

روزها تکراری ایست 

فانوس شبه ی طوفانی است

تک و تنهام 

من چه بی یار کسم 

شاعر :خالقی (عرفان) 

اشعار سهراب سپهری

 اشعار معروف سهراب سپهری (روشنی من گل آب)

ابری نیست

بادی نیست

می نشینم لب حوض

گردش ماهی ها روشنی من گل آب

پاکی خوشه زیست

مادرم

ریحان می چیند

نان و ریحان و پنیر آسمانی بی ابر اطلسی هایی تر

رستگاری نزدیک لای گلهای حیاط

نور در کاسه مس چه نوازش ها می ریزد

نردبان از سر دیوار بلند صبح را روی زمین می آرد

پشت لبخندی پنهان هر چیز

روزنی دارد دیوار زمان که از آن چهره من پیداست

چیزهایی هست

که نمی دانم

می دانم سبزه ای را بکنم خواهم مرد

می روم بالا تا اوج من پر از بال و پرم

راه می بینم در ظلمت من پر از فانوسم

من پر از نورم و شن

و پر از دار و درخت

پرم از راه از پل از رود از موج

پرم از سایه برگی در آب

چه درونم تنهاست