شکوه عظمت و حکمت الهی

 

 

در خفته ی شب   عالمی فضل و عیان بود        

فضلی که در آن از دل جان و زمان بود

 

خورشید و ماه و عالمی را خلقتی بود 

سر  زمین و    آسمان را   حکمتی  بود 

 

چرخ زمین و ملک و خورشید گلستان

در هر  جلال و کرمش هم گلشنی بود 

 

کوه درخت   و   جنگل و ماه و ستاره 

در هر نظر از کائناتش  بخششی بود

 

جان داده در هر خلقت و تقدیر حکمت

شکر است در هر نعمتش چون عزتی بود

 

چشم بصیرت  باید   و   قرب الهی 

قلبی چو پاک و بی ریا را نظری بود

 

عشق و دل و جان و گلستان و شقایق 

راز و نیاز و شوکت  دیرینه ای   بود

 

شاعر خالقی اسفاد (عرفان)