چه یاران خدایی بود خاموش منم یک یار با یاران خاموش
جمعه, ۲۱ ارديبهشت ۱۳۹۷، ۰۷:۰۷ ب.ظ
افسانه
خوشا در کوچه های کودکانه
قلم دفتر کلاس و عارفانه
دلم لالا های مادرانه
به گهواره و رویای شبانه
چه دلتنگ جهان تاریک و تاره
دلم یک دوست خواهد مادرانه
برایم رویا بود زندگانی
از این بازی و باران با ترانه
مرا بود یادگار و عشق و هستی
اقامت هدیه ای بود عارفانه
به شکرم حکمت و قهر و طبیعت
گرفتارم بر شر حق رحمانه
مرا گر نیست شمع و پروانه
دعایم را پذیرا عاشقانه
بر این تقدیر بود این روزگارم
گلی پرپر طبیعت دوستانه
به جمع یاران خوبان خوشم من
تو را کم دارم و مجمع خوشانه
چه یاران خدایی بود خاموش
منم یک یار با جمع هم دلانه
زمین تلخ و به گل عادت ندارد
ولی این جا بهشت سوسن سمانه
برو یا رب برو منزل مبارک
خوشم با خاطرات کودکانه
از این دلتنگی و از این زمانه
به تقدیرم شکیب جان باشد یا نه
سراینده محمد علی خالقی اسفاد
۹۷/۰۲/۲۱