فریاد رس

      زان که قدرش را ندانستند حیات 

           بعد خفتن همچو گوهر کیمیاست 

      تا  حیاتش  را  بود  فریاد   رس  

            موتش از لیلا   و   واویلا   نرس 

     در وصال  عشق   از    پروانه ای  

          همچو مست در گرد شمع آواره ای

   بهار گذشت به خموشی نبود امیدی 

           که عمر اب روان  بینی و  ندانستی 

       خزان رسید و نسیم بهار گذشت  

    خبر رسیده به مرغان قیل و قال پرست 

   چگونه در غم هجران بود امید نجات 

         بود تا که به چشم نگه شور پرست

              شاعر :::خالقی (عرفان)