مست خواب

نظرم صبح فروغم عزا بر تن داشت 

مرده را نعره ی حاجت شکنی بر شب نیست 

ز سنگین بار غم دل مرا غمین تر نمی کند 

نوا نزن که ساز تو دل مرا به سازتر نمی کند 

ز من نپرس که حال من چرا چگونه روح نیست 

نه صبح من فروغ است نه ساز تو شنود است

  مرا به حال خود خوشم که مست خواب خفتنم 

خالقی (عرفان)