در فراق مادر

مادرم  درس   مهربانی   را

از  برایم  چه  خوب  معنا   کرد

آنکه با حرف های ساده خود

طبع   شعر   مرا   شکوفا   کرد

مادرم،  آب   بود   و   آیینه

خویش را  نزد خویش  پیدا کرد

روز و شب  در  کنار  گهواره

کار  امروز   و   کار   فردا   کرد

روشنی بخش جان من مادر

دل  من  را  به  رنگ  دریا  کرد

کوله باری   ز  نور  از  امید

از    برای    سفر    مهیَا    کرد

زیر  اقدام   او   بهشت  برین

برگه اش  را  خدای  امضا  کرد

هر که از مِهر  مادری  سرشار

وصف خورشید  عشق تنها  کرد

مادر   آن    باغ  ،  باغ   آلاله

دری  از  لطف سوی ما  وا  کرد

خواند  از   بهر  خواب  لالایی

شعر  او  باز  هم که  غوغا   کرد

او  خریدار   خنده هایم   بود

خنده  را   باز   هم   تقاضا  کرد

ساده ،  بی ادعا  رفیقی خوب

در دلم  عشق خویش بر پا   کرد

آفرین ! خوش گذشت از هستی

اقتدا  بر  مسیر  زهرا (س)  کرد

گر چه  در  سایه  پدر   هستم

دل    فقط     مادرم    تمنا  کرد

این« شمیم » در فراق آن مادر

قطعه ای  را سرود   و   اهدا  کرد

شاعر : مرتضی حسینی اسفاد- متخلص به شمیم اسفادی

به بهانه سالگرد در گذشت مادر عزیزم