ماه محرم

ماه محرم 
شال عزا  به  سر  ز  عزای  محرم  است
خون گریه گر کنی به نظر باز هم کم است
تنها  نه جن و انس در این غُصه  سوگوار 
در عرش بانگ نوحه از این حجم ماتم است 
هر سال  با شکوه تر از سال های  پیش 
افراشته به لطف خدا  قد  پرچم  است 
آری !  حسین از  من  و  او  پاره  تنم 
گلواژه از رسول همان ختم اعظم است 
باید دوباره رخت عزا  را به تن  نمود 
"باز این چه شورش است که در خلق عالم است "
هفتاد و دو ستاره  به روی زمین نشست 
در خیمه العطش به فراسوی  شبنم است 
سرها چه گفته اند که تاریخ گریه کرد ؟
بالای نیزه حجت حق مرد اعلم است 
آری دوباره  ماه  محرم  شروع   شد !
ارباب بر زبان  شما  خیر مقدم  است
هر چه که گفته اند چنان ذره ای بود
یک قطره در برابر امواج این یم است 
این دل کباب می شود از شرح ماجرا 
هر چند نام خوب شما نیز مرهم است 
عباس ،  ای  رشید  علمدار  کربلا 
ما را ببر که آن حرمین نیز با هم است 
باید  دو باره  واقعه  را  بررسی کنند 
اما ببین  قلم چه نویسد ، قدش خم است 
تنها نه این زمان به عزایش نشسته ایم 
از ابتدای  خلقت  حوا  و  آدم است
گر تشنه رفته اند  به سوی جنان حق 
سیراب از  نگاه پیمبر  و  زمزم  است 
گفتا "شمیم "  اجر مرا هم حساب کن 
آن لحظه ای که خاطر من سفره غم است 
شاعر : مرتضی حسینی اسفاد (شمیم)