رمضان 1399

 

 

ماه رمضان   

امسال  هم   به  شهر خدا  پا  گذاشتم
چون قطره، دست بر لب دریا  گذاشتم
باغی  پر از شکوفه و گل پیش روی بود
ابلیس نفس خویش، به صحرا گذاشتم
وقتی  طلوع  ماه  خدا   دیده   می شود
این   تحفه  را    برای   تقاضا   گذاشتم
میهمان حق شدم که مرا بال و پر دهد
بال شکسته  در  قفسی  ، جا  گذاشتم
شب های قدر ، فرصت زیبای عاشقی 
تا   مطلع  سپیده  ، به   امضا    گذاشتم
قرآن ، بهار  شهر خدا بود  این عجیب  !
در ماه ها ی    بعد ،   که  تنها   گذاشتم
آن  کوله بار   معصیتی   را  که آب برد
تایید  آن  به   توبه  در  این جا گذاشتم
دیگر «شمیم »عشق تو را  برگزیده است
پهلوی   هر   رذیله   چو   منها   گذاشتم

     شاعر  : مرتضی حسینی اسفاد