اندکی اندیشه
سه شنبه, ۱۹ ارديبهشت ۱۴۰۲، ۱۰:۰۵ ب.ظ
شاخه برگی به فراز
ابر در اوج لطافت مصداق کوه یخ
دانه ای روز و شب از جرعه ابی به هوای نفس است
زاد خاک بشر الموت بخاک
مرگ حق است به گمانم
نام مرغی به تنهایی شب در آواز
شاعری در به تکاپوی لغت درنگرش
نام عشقی به تنم خال زدم د ز ملالم
کودکی در خوابش می پرد از فکر و خیال
ماه از ذائقه ابر سیه در نگران
خالقی (عرفان
اسفاد وطنم. esfadvatanam.blog.ir
۰۲/۰۲/۱۹