دل شکسته

در سکوت خود 

 

                         شاخه ی  گلی 

 

                  دامن کویر 

 

                        دشت بی صدا    

 

                   زیر بوته سنگ      

 

                     لاغر و نحیف 

 

                      زار می زند     

 

          باد می وزد

 

               لحظه ها   زلال       

 

 

                   دشت بود  و  دشت      

 

 

                       سنگ بود  و  سنگ          

 

 

            ا و زیر لب دل شکسته بود 

 

                   خالقی عرفان 

اسفاد وطنم. esfadvatanam.blog.ir