جناب میرزا حاج عباسقلی قاسمی

بیا تا آب یک رودخونه باشیم 

بیا تا گندم یک خوشه باشیم 

چه شبها اید دستها به گردن 

چه روزها اید بیگانه باشیم 

 

از ان بالا گل  خندانم آمد 

کمر باریک سفید دندانم آمد 

از ان گنج لبا ماچی به من داد 

بلا رفت و شفا بر جانم آمد 

 

نگارا عاشق زارم تو کردی 

درخت گل بودم خارم تو کردی 

درخت گل بودم سردار گلها

به خاک کوچه پامالم تو کردی 

یادگار دایی عزیزم ۳ مرداد ۴۰۴