درخت سرو کهنسال استند

سرو کهنسال استند در فهرست میراث طبیعی- ملی ثبت شد

 

سرو کهنسال استند با موقعیت «شهرستان زیرکوه، بخش شاسکوه، دهستان بُهناباد، 30 کیلومتری شمال شرق حاجی آباد، روستای استند» در فهرست میراث طبیعی- ملی ثبت شد.

به گزارش زیرکوه نیوز،کارشناس ثبت میراث طبیعی استان گفت: درخت سرو کهنسال استند پس از بررسی در کمیته تخصصی ثبت و حریم میراث طبیعی که در تاریخ 27 آبان ماه 94 در تهران برگزار شد، در فهرست میراث طبیعی- ملی ثبت گردید.

زهرا رضایی ملکوتی افزود: این درخت کهنسال در حاشیه گندمزار روستای استند قرار دارد. صلابت و استواری آن از فاصله دور به چشم می خورد. تنه دارای پیچ و تاب های زیبا و چشم نوازی است. این درخت با محیط تنه 10/7 متر و ارتفاع 14 متر از نظر مردم منطقه بسیار ارزشمند و قابل احترام بوده، در گذشته از چوب این درخت عنوان هیزم پخت و پز نذری در ایام خاص استفاده می شده و یا جهت خوشبو شدن هوا، چوب آن را زمستان در بخاری یا اجاق می سوزاندند.

از چهره های جذاب و دوست داشتنی آقای میر علی صادقی

چهره های منحصر به فرد اسفاد

          متولد اسفاد

فردی مردمی . پرتلاش و زحمتکش و شوخ طبع و اندیشمند ، با ادبیاتی ویژه است که صحبت ها و تیکه کلام هایش از جذابیت خاصی برخوردار است و طرفداران زیادی دارد.

بخشی از دوران سربازی را در اوج قدرت و نظامی گری  رژیم شاهنشاهی در منطقه ظفار کشور عمان خدمت کرده است.

ایشان تبحری خاص در پرورش دام و امور دامداری و باغداری دارد.

و شاخص ترین ویژگی اش شرکت در جشن های عروسی است که شادی بخش و زینت بخش محافل عروسی مردم است است.

نواختن دف زیبا و آهنگ وقت خروس خون ایشان در اذهان ما برای همیشه ماندگار شده است.

آقای میرعلی صادقی اخیرا از ناراحتی قلبی رنج می برد .

برای ایشان و خانواده محترمشان آرزوی سلامتی و موفقیت در تمام امور داریم به برکت صلوات بر محمد و آل محمد. 

اسماعیل کریمی اسفاد

خاطره دوست عزیز هادی کریمی

درسال 76 من بمناسبت تولد امام حسن مجتبی در مسجد بزرگ اسفاد سروده ای خوندم کلاس چهارم دبستان بودم و حاج ولی الله جعفری و آقای خالقی معلمین ما بودن به همراه خانم جوانی . زحمت تنظیم شعر و چگونگی خوندنش را سرکارخانم جوانی به عهده داشتن .  انرژی خواصی دادن تا اون برنامه را درمیان انبوه اسفادیهای قدیم اجراکردم و به خاطر کم قد بودنم جناب جعفری منو بردن پله سوم ممبر. خلاصه حیجان و استرس خواصی داشت مخصوصا که خانمها از طبقه دوم نگاه میکردن . 

روز بعد اجرا واکنشهای بسیار عالی برای من بود سرصف تشویق و تحسین شدم .پدرم هم تازه از تهران آمده بودن برایم کادو اورده بودن ولی  نمیگذاشتن ببینم و پنهانی به مدرسه برده بودن تا منو سرصف بهخاطر نمرات خوبم و اون مراسم تشویق کنن . خلاصه به مدت چهار تا پنج روز ازپشت شیشه پنجره داخل دفتر را ازلابلای نرده ها نگاه میکردم .صورتی رنگ .آهن ربایی .دوطرفه باز میشد و جالب بود که بااین که من پسر بودم اما کاملا دخترانه بود ولی درکل مدرسه هیچ کسی به زیبایی و باکلاسی اون جامدادی نداشتو شاید ندیده بود .هرروز چشم انتظار این بودم که بعد از قرآن و دعای صبح گاهی اسمم را صدا کنن و اون جایزه را تقدیم کنن .یادم نمیره  اخرین باری که دیدمش صبح همان روز زلزله بود بچه ها درگیر  بازی بودن و من از لابلای نرده ها دنبال جامدادی . نمیدونم چرا جاشو تغییر داده بودن وچند پوشه انداخته بودن روی آن . ازخانم جوانی پرسیدم ببخشید پس کی قراره اون جایزه که قول داده بودین رو بدین گفتن منتظریم یک مناسبتی باشه که تمام خانواده های بچه ها باشن . متاسفانه بعد از زلزله هم حتی اثری ازش ندیدم اما هنوز تصویرش درذهنمه . باتشکراز زحمات معلمین عزیزی همچون .جنابان جعفری.خالقی. حاج هادی غفاری. وسپاس فراوان ازخانم جوانی که هنوز مشتاق دیدنشان هستم 

هادی کریمی