شعر اسفاد

سلامی بر گل  زیبای  اسفاد                       گروه ناب وخوش آوای اسفاد

دلم در پیش خورشید است بنگر                   سر شاسکوه، در بالای اسفاد

سفر کردم به شهرهای زیادی                      نبوده هیچ یک، همتای اسفاد

به یاد روستا دل تازه دارم                             دل من عاشق و شیدای اسفاد

صفا و خوبی مردم فراوان                             نباشد مردمی همتای اسفاد

ببین گلدسته های مسجدش را                    اذان  دل کش  آقای اسفاد

ندارد طرقبه حسن و جمالی                         به پیش منظر زیبای اسفاد

شاعر : مرتضی حسینی اسفاد (شمیم)

🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋

سلام بر وطن

ای نام تو شکوه و سربلند وطن 

ای پیروز مند ای سرفراز 

ایستاده ایم کنار تو با قلبهای مملو از عشق 

ای آسمان آبی     

ای مردمان شیر و پاک و باصفا 

ای مادران بهتر از گل 

تو را دوست می دارم که زاد خاک منی 

بگذار گریه کنم 

بگذار اشکهای بارانی خودم را نثار کنم  چرا که ذره ذره وجودم از تو تعمیق گرفته 

و خاطراتم مملو از عاطفه توست 

تو را دوست می دارم ای شکیبا نیرومند و ای شکیبا شکوهمند 

هنوز یاد کلوخ های نمناک و عطر آگین تو در مشامم احساس می شود 

هنوز بوی دگدانها و دودکشها ی در فراز بامهای صمیم و محبت و عاطفه ، اهش به دل حکایت می کند.

دوستت دارم      اسفاد وطن    عزیز وطن    بی نوا وطن          

خالقی اسفاد 

       

اسفاد باستان

با سلام 

 چند نمونه از آثار نیاکان ما در اسفاد ، که بعضی از آنها  هنوز موجود است و بعضی از بین رفته اند جهت یادآوری و ثبت در اذهان ما ونسلهای آینده البته به نظم و با نام واصطلاحات محلی گردآوری شده است.

اسفاد باستان

روزگاری از برای خود دیاری داشتیم

کدخدا و برج و باغ و گلعزاری داشتیم

از قناتش تا گلِ هوم و جهاتِ دیگرش

سیلابی غَرغَر کنان در جویباری داشتیم

از کجایش بهر تفریح و صفا گویم رفیق

باغ عرب، باغِ صلاح،باغِ کُناری داشتیم

هم تگای مَودره،هم زوزخ و درّه ی تهی

بهر حاجت ارغوان و خوش مزاری داشتیم

بازه ی خاکِ تنور و لشگر وآوازِ کبک

پای آبشارِ چراغون سایه ساری داشتیم

وحشیان وبسترِ سبزِ نباتاتش قشنگ

آن فراتر ما  زِ  مَج یک دیمه زاری داشتیم

آسیابِ آبی و درخ (درخت) چِلو یادت نره

هم درخ(درخت) شاتوت و هم پایِ چناری داشتیم

کوچه ی سالاری اسفاد هم یادش بخیر

پاسبان سروی کهن ،خوب یادگاری داشتیم

سر تخ (تخت)آقا میر آن میدانی باز و وسیع

گه نشست با میرتا و هر آبیاری داشتیم

کوچه ی قلعه  زِ  بعدِ حوض ،روی جوی آب

یک بنا سقّابه و هم دیگ و ناری داشتیم

داخل و اطرافِ اسفاد تا وضو سازند و نوش 

چند دَه حوضی زِ بذلِ نکوکاری داشتیم

موقع پیک نیک کجا‌ ماشین درِ هر خانه بود

جای ماشین، خر و خورجین پای باری داشتیم

سر حدِ روستا ، کلاته ی روغنی، یک چشمه داشت

ما عظیمی ها به آنجا مرغزاری داشتیم

   احمد عظیمی    ۵ /۲ /۱۳۹۷