- ۱ نظر
- ۱۲ مرداد ۹۹ ، ۰۵:۴۷
خواب من است یا که اَری فی المنام او
تقدیر می نوشت ، غزلی را به نام او
وقتی ذبیح حضرت حق شعر می شود
مشعر کجا ؟ منا و صفا در پیام او
آن لحظه خالصانه ترین وقت بندگی
سرسبزی و طراوت گلشن به کام او
گویند در بهشت کلامی زبانزد است
بهتر ز اُدخلوا به گلستان ، سلام او
آری خلیل ذبیح تو مقبول درگه است
بگذر ز امتحان که شدی مستدام او
قربانی تمام هوس ها به روز عید
باید شنید قصه جان از کلام او
قربانی مرا ز کرامت قبول کن
وقتی گلو نمی برد از اهتمام او
عمری فضای کعبه به نامت مزین است
از حجر تا مقام زمین، پشت بام او
ما را به اعتبار همین روز بخششی
ما را شمار در صف یار و غلام او
ما بنده ایم لطف تو یارب همیشه هست
محرومیت ندیده کسی در مرام او
قربان بیا که زخمی پاییز گشته ایم
دنیا همیشه تشنه عدل و قیام او
شاعر: مرتضی حسینی اسفاد
از گذر نام کدام شهید به خانه می رسیم
کوچه ی شهید شفیعی
خوشا انان که با نام شهید به خانه می رسند . خوشا انان که کوچه ی خاطرات به نام شان گره می خورد .
کوچه شهید شفیعی
کوچه ی خانه ی ماست
تنها یاد و نام انها همین خواهد بود که یادشان زنده بماند .هر موقع بر سر این کوچه می رسم یاد ونامش برایم تداعی می شود . بغضی در گلویم حبس می شود و لرزه ای به اندامم می اید .
کوچه ی شهید شفیعی پلاک یک
خاطراتی چون اینه ، قران و بستن بند پوتین برایم تکرار می شود . بوسه ی مادر و لبخندی که با دستی تکان می خورد و قدمهایی که به سوی روشنایی ارام ارام بر می دارد . چه عاشقانه
خوشا به سعادتت منزلت مبارک شهید شفیعی اسفاد
خدایا من عاشقم عاشق تو
پیروز باشید در پناه شهیدان