وقتی امتداد سنگ جولهای بالای جاده روبه اتمام بود دیگر روزنهای برق برق برگهای درختان نمایش خورشید را بر زمین نمایان می کرد . وسایه وجودت را همچون چتری در بر می گرفت گویا درختهای کهن وتنومند توت وگردو سالها حرف از یار ودیار داشتند . یارو دیاری که حرف از اجداد میزد . یارو دیاری که دلی سنگین وپر خاطره از پدر بزرگها ومادربزرگها وکوچه باغ هایی پر از شاخ وبرگ , شاخ برگهای قشنگ , قشنگ ورنگارنگ بود
وقتی از کنار جوی اب زلال میگذشی صدای دلارام اب با جیک جیک گنجشکهای بهاری وبرگ های سبز وقشنگ وپروانهای زرد و دورنگ هوای دلت رو رویایی میکرد , رویایی که سراسر از دنیایی ارام مردمی صبور ومهربان مردمی یکرنگ واهل دل بود .
شکوفهای درختان الوچه واناری درختهای گردویی که سر به فلک کشیده, اشفته بازار گندمزارهای سراسیمه دپو چشم پوش نبود .
وقتی از کوچه باغها میگذشتی شلوغی اهالی ده از دید به دور نبود
سلامها بر زبان مهر می افکند غمها گویا از خود فراموش بودن صدای حق حق وبازیهای کودکانه ی بچها بر پای چنار موج میزد.
بر سر هر کوچه باغ خانهای خشتی وکاه گلی با درهای قدیمی حرف از قلبهایی رعوف ومهربان میزد دیوارهای هیزمی وحصاری , شمار درخت های گردو بیش از بیست هزار سی هزار گردو ثمر داشت چرا که کودکی که از کنار درخت رد میشد پیراهنش پراز گردوههای تعارفی از صاحب درخت بود.
سرسرهای ابی وکفش اب دادنهای روییایی شادی بچهارو پر رنگ وپرنگتر می کرد . ولی امروز روزگار غریبی ایست نازنین
کوچه باغ وزیر , سر سنگاجی دل
سر تخت اقا میر , پی باغو شار چراغو
پی قلعه حوض میرزاعلی , در قلعه پیرمرد پیر
یادمان هست که هست
اسفاد ناز وعزیز
بیایید با هم مهربان باشیم .
محمد علی خالقی
یکم ابان ماه ۹۶
