شعر اسفاد شاعر مرتضی حسینی

 

زادگاهم !    خدا     نگهدارت                                     دل     ما     زیر   خط     پرگارت

ما همیشه  به   یاد  تو  هستیم                                 گر  چه   از   نان  تو  نظر  بستیم

ابر  و  باران    همیشه   مال   تو                                 بهترین   آب   خوش  به  حال تو

 عالمانی      بنام       داری     تو                               هر چه  خوبی  ، تمام  داری  تو

ای   زمین  همیشه  حاصل  خیز                                کمرت راست کن  کمی    بر  خیز

خیز و بنگر  دوباره  جان  داری                                      در  تن   خسته   هم    توان   داری

آب  افزون  به لطف حق گردید                                   در تن    خسته   یک   رمق   گردید

باز   جای    قنات    زیبا     هست                                 چایی        آتشی   مهیا     هست

نبض مردم به حرکت آمده است                                سوی  این  قلعه  برکت آمده است

باز  این  دِه  دوباره  آباد   است                                 عشق  مردم   یقین  به  اسفاد است

این  قنات  آب    معدنی   باشد                                  توت ها     مثل         بستنی     باشد

چون   انار    بهشت    در   اسفاد                                تا    همیشه    چنین     شوی    آباد

"مرتضی "گفت   قصه      اسفاد                                قصه     گل     و     شاخه   شمشاد

                                                         شاعر : مرتضی حسینی اسفاد

💖اسفادخبر👇

پلبند (چهار بیتی محلی تربت جام )

به پلبند می روم گندم بکارم              خبر از دختر بیگم بیارم

به ضق چیشکای دوست و دشمن                طنو و تیشه و هیزم بیارم

**********

به پلبند می روم مِندَو بکارم               خبر از خوهَر خسرو بیارم

هزاران دوست و دشمن در کمین اند          گل پژمرده را اِشطَو بیارم؟

**********

به پلبند می روم که نان بیارم              خبر از خوهَر رحمان بیارم

خبر از خوهَر رحمان چی باشه                    مُرُم که زیره از کرمان بیارم

**********

به پلبند می روم شلغم بیارم                حسابا خور کنم دل جمع بیارم

اگر چیزی برایم مونده باشه               گُلی و گُل بِنه با هم بیارم

**********

به پلبند می روم که زن بگیرم            جوالی توگی و اَرزن بگیرم

به پیش خالو و عامو و عمه                 گردن خور کج کنم دامن بگیرم

**********

به پلبند می روم جارو بیارم                          بگیرم دختر خالو بیارم

زبون خوش اگه کاری نباشه             به صد سِحر و به صد جادو بیارم

**********

به پلبند می روم اَنبِز بیارم                   خبر از خوهَر پروِز بیارم

سه تا دارم مثال بره آهو           گلی جان را بِری سر رِز بیارم

**********

به پلبند می روم که زعفرونه              تمام کوی و کوچه گل پَرونه

به مادر دخترای پر ناز و غمزه            کسی داد مرا کَی می رسونه؟

**********

به پلبند می روم آباد گشته                 دو زن داری مگر آزاد گشته؟

پی یَر مرتضی دو زن گریفته             حسینا هم مگر داماد گشته ؟

**********

ز پلبند می روم که سال خشکه                    زِ غم پُر باد گشتم مثل بُشکه

بغل که می کنم بره گُزَل را               بوی پشکل مثال بوی مُشکَ

چهار بیتی محلی تربت جام 

صفات حیوانی و انسانی

 

شیر مظهر شجاعت و دلیری است .

انسان از نماد هر حیوان برای شخصیت های خودی استفاده می‌کند . و در واقع در بعضی از اشعار و گفتارها از احساسات و رفتارها یا صفات حیوانات سخن می گوید .

.بعنوان مثال سگ یا اسب از باوفایی   یا شیر نماد شجاعت و دلیری ، 

یک شیر هیچ گاه برای شکار نگران یک گله ی گوسفند نیست همون طور که از قدیم گفتند بهتره یک روز مثل شیر زندگی کنی تا یک عمر مثل گوسفند .

اما چه شیر باشی چه گوسفند 

یک روزی از پای در میای و اون روز روزیه که کفتارهای لاش خور بر مزارت جشن می گیرند .چه چرخش عجیبیه 

 

آدما ذاتشوت می گن مثل حیواناته نمی دونم این قاعده چقدر صادقه 

ولی چقدر خوبه آدم مثل شیر شجاع و با وقار باشه و مثل سگ باوفا و سپاس دار .اما انسان هم روزی می میره 

 حالا انسان شجاع داریم که مثال شیر مرده و انسان ضعیف داریم که مثال گوسفند و انسان بلند پرواز مثال عقاب  

که همه همه باید یه روزی بمیرند . چه باوقار و چه سگ صفت .

آدمی از روز تولد می‌داند که روزی خواهد مرد . 

بله فلسفه ی نگرش این قانون راجع به این دنیا چیست و یا می شه گفت نیست . و مرگ کلی و همگانیه برای هر موجودی که جان دارد . حتی گیاهان و درختان و یا آبزیان 

چرا که انسان حسن عمل را بنگرد.و به سوی عمل صالح بیاندیشد 

اگر انسان می دانست که مرگی نبود چه پیشامدهایی بوجود می آمد.  

این دنیا مقدمه حسن اعمال انسانی برترین موجود زنده دنیای فانی 

نگارش خالقی