حاج محمد باقر غفاری معروف به غواص

 

 

یکی از بزرگان اسفاد قدیم  خواجه حاج محمد باقر غفاری بودند . 

این بزرگوار متولد ۱۲۸۴در روستای اسفاد دیده به جهان گشود. 

نام پدر ایشان خواجه میرزا هادی نام داشت .ودارای چهار همسر ک این بزرگوار اولادی بر خود نداشت . 

دارای دوخواهر وسه برادر به نامهای خواجه الله نظر , خواجه غلام عباس وخواجه ابوتراب

خلاقیت ,نواوری و روشن فکری این بزرگ مرد و قامت رشیدش همیشه ورد زبانها بود , اکثر مواقع پالتو بزرگی بر روی دوش خود می انداخت . وبرق کفشانش چشم هر عابر ورهگذری را به طوطیا می برد. 

خلاقیت وپشتکارش باعث شد درسش را ادامه دهد . 

مدرک دوم دبیرستان رادر تهران گذراند و خدمت مقدس سربازی را هم در تهران به سمت تلگرافی به پایان رساند . در خدمت سربازی  پیشنهاد کارمندی ارتش رو بهش داده بودندند اما بدلیل تفکرات وشخصیت منحصر به فردی که داشت جواب منفی می دهد.  

این مرد مسلط به سه زبان فارسی , عربی ,وفرانسوی بود 

که دارای چهار کتوب به نام های کف بینی , اشعار عربی ، داروهای گیاهی ومواد غذایی , وکتاب مخصوص خودشان که نشان از شخصیت هویت شخصی ایشان را می رساند . 

لقب معروف این نیک اندیش غواص بود . 

معدن عتیقه جات وطلا وجواهر 

خانه ایشان در پی قلعه از ورودی قلعه از سمت ابیز در همسایگی خواجه میرزا علی خالقی مقرر بود .

 وقتی از داخل دالون پی قلعه رد میشدی, برجی بزرگ وچهار طبقه وجود داشت  که نمای قلعه اسفاد را چشم گیر کرده بود .  درب ورودی ان از طبقه دوم دربی چوبی از سمت قبله باز می شد و طبقه اول هم از کف طبقه دوم با درب کوچک ی که مخصوص لوازم واسباب الات کشاورزی بود . پله های  کوچک وگرد هر طبقه به طبقه بعدی قشنگی برج را بی حاشیه می کرد . طبقه دوم نشیمن وطبقه سوم وچهارم شامل مهمانها بود .

از خصوصیات این مرد , روشن فکر,  مردم دار شاعر , نویسنده , نیک اندیش , کدخدایی و مهمان نوازی که در  ذات ایشان بود.

دریافت لوح تقدیر از شاهنشاه اریا مهر محمد رضا شاه پهلوی در دشت خطیبی اسفدن زیرکوه قاعنات با حضور پر شوق مردم ومنطقه که قطعه شعری بر وصف ایشان سروده بود . از نمونه کارهای ایشان بود 

مقبره ایشان. در مشهد مقدس در کنار باغ نادری می باشد 

ایشان در سن ۶۹سالگی دار فانی رو وداع گفت 

روحش شاد 

خالقی اسفاد 

 

اسفاد وطنم. esfadvatanam.blog.ir

نه نه گل ممد

 

رمان در مورد زندگی و سرگذشت خانواده ای از عشایر کرد خراسان(کرمانج) است به نام خانوار کلمیشی که از کردهای تیره میشکالی هستند.قهرمان داستان جوانمردی است به نام گل محمد که فرزند دوم خانوار و دارای شخصیتی بلند پرواز و جسور. داستان چنین پیش می رود که او و تعدادی از افراد خانوار برای دزدیدن دختری که دایی گل محمد( به نام مدیار)، عاشق او شده و دختر در خانه ارباب یکی از دهات زندگی می کند و قرار است تا آن دختر به زور به عقد پسر ارباب درآید، راهی می شوند و هنگام دزدیدن دختر درگیری بالا گرفته و مدیار کشته می شود و گل محمد هم که تازگی از خدمت نظام برگشته و تیراندازی ماهر است ارباب را هدف گلوله قرار می دهد. می توان گفت که داستان از اینجا وارد مرحله ای جدید می شود.پس از مدتی دو نفر امنیه برای دریافت مالیات به محله کلمیشی ها مراجعه می کنند. یکی از آنها به زیور زن اول گل محمد نظر سوء دارد و این مساله به گوش گل محمد می رسد، از طرفی هم گل محمد در این گمان است که مالیات بهانه ای است تا او را برای قتلی که در جریان درگیری مرتکب شده دستگیر کنند، بنابراین شبانه دو مامور را نیز کشته و سر به نیست می کند و این شروع درگیری گل محمد با دولت و یاغی شدن اوست و ادامه داستان.چنان که از داستان بر می آید گل محمد دارای شخصیتی بلند پرواز است و در قالب یک روستایی یا عشایر ساده  که چوپان یا کشاورزی ساده است نمی گنجد او مرد جنگ و میدان است، مرد فشنگ و دود باروت، مرد سواری و اسب و کوه و کمین.کتاب پر است از توصیفاتی بسیار لطیف گویی که انسان تک تک صحنه ها را مانند یک فیلم سینمایی به مشاهده نشسته است.دولت آبادی در این داستان نظام رعیت اربابی حاکم بر جامعه آن روزگار را تشریح می کند و آن را مورد انتقاد شدید قرار می دهد.نظامی که در آن ارباب رعیت را همیشه بدهکار خود قرار می دهد و در مقابل یک کیسه آرد گندم که قوت زمستان خانوارش است او را به استثمار می کشد پدر گل محمد که بزرگ خانوار است و کلمیشی نام دارد گل محمدش را که باد غرور جوانی به سر دارد و از وضعیت فقر موجود گلایه می کند چنین نصیحت می کند:تو خیال می کنی چرا ما در اینجا ماندگار شده ایم؟ما را یا تبعید کرده اند یا برای جنگ با افغان ها، ترکمن ها و تاتارها به این سر مملکت کشانده اند. ما همه شمشیر و سپر این سرزمین بوده ایم، سینه ما آشنای گلوله بوده اما تا همان وقتی به کار بوده ایم که جانمان را بدهیم و خونمان را نثار کنیم، بعدش که حکومت سوار می شده دیگر ما فراموش می شده ایم و باید به جنگ با خودمان و مشکلاتمان بر می گشته ایم. کار امروز و دیروز نیست ما در رکاب نادر شمشیر زده ایم، همپایش تا هندوستان تازانده ایم. چه می دانم چند صد سال پیش که شاه عباس ما را از جا کند و به اینجا ها کشانید یکیش هم این بود که با سینه مردهای ما جلوی تاتارها بارویی بکشد. از دم توپهای عثمانی ما را برداشت و آورد دم لبه شمشیر تاتارها جا داد. همیشه جان فدا بوده ایم ما، شمشیر حمله همیشه اول سینه ما را می شکافته اما بار که بار می شده هر کس می رفته می نشسته بالای تخت خودش و ما می ماندیم با این چهار تا بز و بیابان های بی بار، ابرهای خشک و اربابهایی که هر کدامشان مثل افعی روی زمین چپاولی خودشان چمبر زده اندتا به قیمت خون پدرشان بابت علفچر و آبگاه از ما اجاره بگیرند، اما تو که هنوز جوانی و نمی خواهی به گوش بگیری که ما همیشه بارشکم این مملکت بوده ایم.پایان داستان پایانی تلخ است. با حیله و ناجوانمردی گل محمد و اطرافیان نزدیکش را به قتلگاه می کشانند و سلاخی می کنند . مادر گل محمد به محض دیدن جنازه پسرش که تازه نامزد کرده بود اشعار:صد بار گفتم همچی مکو ننه گل محمد ........ را زمزمه می کند.

 

گل محمد قهرمان رمان کلیدر

 

صد بار گفتم همچی مکو ننه گل محمد         زلفای سیا ر قیچی مکو ننه گل محمد

 

صد بار گفتم پلاو مخار ننه گل محمد              ور دور کوه ها تاو مخار ننه گل محمد

 

صد بار گفتم یاغی مرو ننه گل محمد             رفیق الداغی مرو ننه گل محمد

 

الداغی بی وفای ی ننه گل محمد                 تا آخر با تو نیا ی ننه گل محمد

 

امروز که دور دورونس ننه گل محمد                اسب سیات د جاولونس ننه گل محمد

 

ای جاولونا همیشه نیس ننه گل محمد          اسب سیات د بیشه نیس ننه گل محمد

 

وصف شما د ایرونس ننه گل محمد                عکس شما د تهرونس ننه گل محمد

 

کو جرق و جرق شمشیرت ننه گل محمد        کو درق و درق هف تیرت ننه گل محمد

 

کو اجاقت  کو اتاقت ننه گل محمد                 کو برارای قولچماقت ننه گل محمد

 

گل محمد د خاو بی ی ننه گل محمد             تفنگشم برنو بی ی ننه گل محمد

 

او تخمرغای لای نونت ننه گل محمد              آخر نرف نیش جونت ننه گل محمد

 

قت بلندت شوه رفت ننه گل محمد               زن قشنگت بیوه رف ننه گل محمد

 

الای بمیره قاتلت ننه گل محمد                    خنک ر و دل مارت ننه گل محمد

اسفاد وطنم. esfadvatanam.blog.ir

تنها قلب است که عاشقانه برای همه زیبا خواهد ماند

هیچکس خودش انتخاب نکرده که با چه قیافه ای تو چه خانواده ای

و توچه شرایطی بدنیا بیاد

 حواسمون باشه هیچکس رو بخاطر

 هیچ چیزش تحقیر یا مسخره نکنیم

 در باره دیگران قضاوت نکنیم

 همان اندازه که یه مدیر و مهندس و دکتر احترام می گذاریم

 دقیقا به همون اندازه به یه کارگر یه رفتگر و

حتی یه مستخدم هم احترام بگذاریم

و خودمون رو  از هیچکس سرتر نبینیم

خاکی باش .

پابرهنه راه برو…

با دست غذا بخور.

رو زمین خاکی بشین

 ما وجودمون از گل ساخته شده..

صورت زیبا یک روز پیر.

پوست خوب یک روز چروک.

اندام خوب یک روز خمیده

 موی زیبا یک روز سفید خواهد شد

 تنهاقلب زیباست که زیبا خواهد ماند

و خداوند نیز همین قلب زیبا را می بیند..

راستی چرا برای همه قلب می فرستیم . ♥♥♥

دین من بهتر است یا دین او (فریدون فرخزاد )

 

 

مادرم نماز می خواند و من آواز !
عقایدمان چقدر فرق دارد !
او خدای خودش را دارد منم خدای خودم را !
خدای او بر روی قانون و قاعده است و از قدیم همین بوده !
خدای من بر اساس نیازم و تجربیاتم است و هر روز کامل تر از دیروز است !
او خدا را در کنج خانه و معجزه می بیند !
من خدا را در آسمان ها و درون خودم ! در قطره ای باران ، بغض هایی پر از اشک ، در شادی از ته دل ! در ثانیه به ثانیه زندگیم !
او جلوی خدایش سجده میکند !
ولی من در آغوش خدایم آرام میگیرم !
نمی دانم
خدای من واقعی تر است یا او !
دین من بهتر است یا او...

فریدون فرخ زاد