ازدواج و مهریه در اسفاد قدیم
خلاصه ای از ازدواج قدیم
شرایط و موقعیت ده نشینی قدیم تا حال ، رسم و رسومات خیلی متفاوت شده و رسومات قدیم شرایط خاص خودش را در پی داشت
در شصت سال قبل به عنوان مثال برنج ویا نان گندم در کار نبود یا هم اگر بود به ندرت پیدا می شد
نقل بود از یکی از دوستان اسفادی نان جو در قدیم زیاد بود و خیلی کم نان گندم پیدا می شد اگر هم بود در صندوقی نگهداری و قفلی در چمدان زده می شد ودر مواقع و شرایط مورد خاص استفاده می شد یا بین فرزندان و یا اقوام و میهمانها در مصرف نان مدیریت می شد .
از غذاهای مورد استفاده در قدیم قروتی عدسی خورشت لوبیا خرما و یا شیر یا ماستی بیش نبود . یک خانواده ی ساده در سال یک بار گوسفندی می کشتند و ان را در بین اقوام و خویشان و همسایه ها تقسیم می کردند .
خواستگاری و ازدواج در قدیم اسفاد به این صورت بود .
در قدیم محضر کد خدای قلعه ویا ریش سفید ده بود . کاغذی به عنوان عقد حلالی بین عروس داماد با امضا بزرگان صورت می گرفت و یا هم گپی ، ورنوم به زبان اسفادیها یعنی گفتنی صورت می گرفت .
شرایط و قوانین مهریه عروس به این روال بود
یک جلد کلام الله مجید
عرق چین با یک کلاه سفید و یا لنکته ای از جنس کرباس و یک دست لهاف توشک( قدیفه ریشه دار )
وحدودا پنجاه شصت قرون نقره و کسایی هم که آب و زمین داشتند چند سره آب و زمین مهریه می کردند.
یکی دیگر از رسومات خاص قدیم بیش از چهل وپنجاه خر هیزم از بیابان بود که اقوام نزدیک داماد و یا جوانان منتخب هر کدام با یک دو خر به بیابان یا همان تاغ زاری رفته وشا ید چند شب هم در بیابان می ماندند و بیش از چهل پنجاه خر به اقوام عروس و همین طور بزرگان ده و یا ریش سفیدان بعنوان تعارفی می دادند
و عروسی هم با یکی و دو خواننده و دف و دایره در بعضی روستاها در ته خرمن ها ودر اسفاد هم در دالونهای قلعه ویا خانهای خودشان و پشت بامها برگزار می شد
از شاخ وبرگ درخت سرو اسفاد هم جهت پاتخت عروس داماد استفاده می کردند که خیلی زیبا می شد و مراسمشان را با شاد باشی و مبارکی جشن می گرفتند .
باتشکر خالقی