ستاره ی آسمونی

 

تا حالا دقت کردین هر آدمی توی آسمون یک ستاره داره  یه ستاره که همیشه دوست داشتنیه و تو آسمون برات یه جا گذاشته  همون ستاره ای که همیشه واسه خودمون انتخاب می کردیم و روش انگشت می ذاشتیم 

  اون ستاره مال توست اون ستاره  مواظبته  که یه وقت رو زمین گیر نکنی که یادت باشه همیشه ماندنی نیستی و یادت باشه که یه روزی آسمونی می شی و می ری پیشش و اون موقع که رفتنی شدی اونم می یفته رو زمین 

به نظر من هر کسی رو زمین یه همدم و مونس داره  یه کسی که میتونی راحت باهاش تموم حرفاتو بزنی   تموم مشکلاتتو شادیهاتو غماتو

 اون مادره مادر مهربونی که از اون بوجود اومدی شاید بعضی حرفارو نتونی به نزدیک تربن کست ، داداش  همسر خواهر یا فرزندت بزنی ولی وقتی با اون درد دل می کنی عقده دلت خالی می شه و آروم می شی 

البته یه کوهی هم رو زمین وجود داره که اون پدره  پدر هر ادم همون کوهی که تو کودکی از سر و کولش بالا می رفتیم  و بازی گوشی می کردیم  مثل دماوند مثل سبلان 

وقتی مجردی حتی یک لحظه هم این حرفا برات معنایی نداره  وقتی بزرگ می شیم  و ازدواج می کنیم  اون موقع است که لذت و شیرینی  فرزند رو تجربه می کنیم اون وقت می فهمیم که پدر و مادر بودن چیه  اون وقت می فهمیم که فرزند  داشتن چقدر سخته 

 گاهی با  دنیای بازیگوشی فرزندمان یاد و خاطرات کودکی مون زنده می شه و یادمان می یاد که ای کودکی شیرین بودی چو عسل و خاطرات کودکی ات در ذهن مرور می شه 

چه دنیای عجیبی ایست چقدر لذت بخش و چه شیرین و چه با احساس است کودکی  اره کودکی و چه گوهر گرانی ایست فرزند اما چرا باید به این اسانی از دستش داد 

فرزندی که با خون و دل بزرگ می کنی  این چه تقدیر و سرنوشتی ایست 

کاش همون کلبه خاکی بود و همون خونه شلوغ  همون کرسی بود همون دگدون اتشی  کاش زندگی دنده عقب داشت   کاش همون جمع بود و همون خواهر و برادر 

خداوندا تموم پدر و مادرارو حافظ باش  و سایشون رو مستدام بدار